گذشت

وقتی یه نوزاد شیرخواره معصوم تو خونه داشته باشی انگار خدا تو زندگیت و لحظه هات پر رنگتر شده. وقتی با تمام بی زبانی و بی دفاعی از تو چیزی می خواد, تو فقط چند لحظه ای دیرتر نیازش رو رفع می کنی؛ گریه نیازش به گریه ای از سر ناراحتی و عدم رضایت از شما تبدیل میشه. وقتی تو این حال به سراغش می ری و شروع می کنی با بغل کردن و نوازش از دلش در بیاری و بعد نیازش رو رفع کنی، گریه اش تبدیل میشه به چیزی شبیه بغض و آروم آروم این بغضش هم کم میشه و به طرزی ناباورانه می بینی که چند لحظه بعد داره تو صورتت لبخند خداگونه می زنه.
کاش ما بزرگترها که به اصطلاح عاقل شدیم و بالغ، از بچه ها، بخشش رو یاد بگیریم. یاد بگیریم که میشه با یه گذشت، خیلی سریع لحظه های تلخ رو به لحظه های شیرین تبدیل کرد. کاش ...

خدایا تو را شکر که در لحظه لحظه زندگیم جاری هستی، همین و بس ...